NATO: sezon polowań w pełnym rozkwicie

NATO Hunting Season in Full Swing

http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=27337

Autor: Robert Bridge, Global Research, 27 X 2011 r., tłumaczenie: Ussus

Niczym klocki domina upadają: Jugosławia, Afganistan, Irak, Libia. Nawet lider Al – Kaidy Osama bin Laden został zdjęty przez wojska specjalne w wyniku niespodziewanej zasadzki w swojej tajnej kryjówce na terytorium Pakistanu dysponującego bronią nuklearną [który to już raz?].

Od czasu pierwszej agresji na terytorium suwerennego państwa (28 II 1994 r. natowskie lotnictwo strąciło cztery myśliwce podczas wojny bośniackiej), sukcesywnie każda akcja NATO rozwija się w rosnąco niepokojącym trendzie; liderzy potępionych krajów doświadczają przemocy, a nawet barbarzyńskiej śmierci. Czy rządy prawa ucierpiały w skutek globalnej dominacji NATO?

Porównaj „naturalną” śmierć Slobodana Milosevica, byłego prezydenta Serbii i Jugosławii z przerażającym morderstwem lidera Libijczyków Muammara Kadafiego. Krótko po zakończeniu wojny w Jugosławii, podczas której widzieliśmy masowe bombardowania prowadzone przez wojska NATO trwające od 24 III 1999 r. do 10 VI 1999 r., Milosevic został wysłany do Hagi na proces na którym postawiono mu zarzuty zbrodni wojennych. Milosevic zaskoczył oskarżenie tym, że postanowił sam siebie reprezentować w pięcioletnim procesie. Jednak proces niespodziewanie zakończył się bez wyroku, po tym jak były czterokrotny przywódca zmarł nagle na atak serca.

Chociaż udział NATO w wojnie w Jugosławii od początku był felerny (brak akceptacji wszystkich członków Rady Bezpieczeństwa ONZ), w ostateczności Milosevic pozornie został potraktowany w cywilizowany sposób. Notabene Jugosławia złożyła skargę do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości przeciwko dziesięciu członkom Rady Bezpieczeństwa (Belgii, Niemcom, Francji, Zjednoczonemu Królestwu, Włochom, Kanadzie, Holandii, Portugalii, Hiszpanii i USA). Trybunał nie wydał decyzji w tej sprawie, gdyż orzekł o braku członkostwa Jugosławii w ONZ w czasie wojny.

Korporacje z Wall Street wynajmują oddziały policji Nowego Yorku

Wall Street Corporations Rent Their Own NYPD Unit From The City Of New York

http://www.disinfo.com/2011/10/wall-street-corporations-rent-their-own-nypd-unit-from-the-city-of-new-york/

Posted by Jacob Sloan, 24 X 2011, tłumaczenie: Ussus

Czy wiedziałeś, że za nędzne 37 $/h za jednego funkcjonariusza, możesz wynająć umundurowany na służbę oddział policji miasta Nowy York tak samo łatwo jakbyś zamawiał kanapkę? Ówczesny burmistrz Rudy Giuliani utworzył w 1998 r. Paid Detail Unit i mi. Goldman Sachs oraz giełda nowojorska były ostatnio częstymi klientami tego wydziału policji. Counterpunch ujawnia:

„Paid Detail Unit umożliwia giełdzie nowojorskiej oraz korporacjom z Wall Street, włączając te często oskarżane o przestępstwa kryminalne, wynająć oddział najlepszych policjantów tak łatwo jak zatelefonować po chleb do delikatesów. Korporacje płacą przeciętnie 37 $/h za uzbrojonego, wyposażonego w kajdanki i posiadającego uprawnienia do aresztowania funkcjonariusza policji nowojorskiej.

Miasto otrzymuje 10 % z tychże 37 $. W 2011 r. wpływy z tego tytułu do budżetu miasta szacuje się na 1184000 $ co oznacza, że prywatne korporacje wydały na te cele prawie 12 milionów dolarów. W porównaniu do 2002 r. wpływy z tego źródła zwiększyły się ponad dwukrotnie.

Podatnicy płacą za szkolenie gliniarza do wynajęcia, za jego mundur i broń, ponoszą koszty procesów sądowych związanych z wykonywaniem przez policjantów nielegalnych działań na polecenie korporacji. Mnóstwo procesów sądowych wykwitło po wprowadzeniu projektu.

Kiedy program rozpoczęto po raz pierwszy, wnikliwy funkcjonariusz policji nowojorskiej umieścił taki wpis na forum: ‚… co do funkcjonariuszy pracujących i opłacanych przez kilku najbogatszych ludzi w mieście, a może i na świecie, egzekwujących polecenia prywatnych przedsiębiorców – w efekcie tego funkcjonariusze stają się gwardią pretoriańską elity miasta. I teraz korupcja nie stanowi już problemu. Z kogo oni żartują?’

Znane firmy z Wall Street, które korzystały z Paid Detail to Goldman Sachs, kompleks World Financial Center i giełda nowojorska.”

Więcej możesz przeczytać na Counterpunch.

Szesnaście rzeczy, których Libia już nigdy nie doświadczy…

Sixteen Things Libya Will Never See Again…

http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=27280

by Disinfo.com, Global Research, 25 X 2011, tłumaczenie: Ussus

1. Brak rachunków za prąd; elektryczność jest darmowa dla wszystkich obywateli.

2. Brak oprocentowania pożyczek; banki w Libii są państwowe, a zero procentowe pożyczki są prawnie zagwarantowane dla wszystkich.

3. Posiadanie mieszkania jest w Libii uważane za prawo człowieka.

4. Wszyscy nowożeńcy w Libii otrzymują 60000 dinarów (50000 dolarów amerykańskich) rządowego wsparcia na zakup mieszkania.

5. Edukacja i opieka zdrowotna są bezpłatne. Przed rządami Kadafiego tylko 25 % Libijczyków umiało czytać i pisać. Dziś wskaźnik alfabetyzmu wynosi 83%.

6. Jeśli Libijczycy chcą zostać rolnikami – otrzymują ziemię, budynki gospodarcze, sprzęt, nasiona, żywy inwentarz za darmo.

7. Jeśli Libijczyk nie może znaleźć wsparcia edukacyjnego i medycznego, którego potrzebuje – rząd funduje mu wyjazd zagraniczny i stypendium w wysokości 2300 dolarów amerykańskich na miesiąc w celu zaakomodowania się i na wynajęcie samochodu.

8. Gdy Libijczyk kupuje samochód to rząd dopłaca mu połowę ceny auta.

9. Cena benzyny w Libii wynosi 14 centów amerykańskich za jeden litr.

10. Libia nie ma zagranicznych długów, a jej rezerwy dochodzące do 150 miliardów dolarów amerykańskich zostały zamrożone.

11. Jeśli Libijczyk absolwent nie może znaleźć zatrudnienia po skończeniu edukacji w wyuczonym zawodzie, to jeśli znajdzie inną pracę, państwo będzie płacić mu średnią pensję w wyuczonej profesji dopóki nie znajdzie pracy w swoim zawodzie.

12. Każda porcja sprzedanej benzyny jest bezpośrednio dotowana na konta bankowe Libijczyków.

13. Becikowe wynosi 5000 dolarów amerykańskich.

14. Czterdzieści bochenków chleba kosztuje w Libii 15 centów amerykańskich.

15. Jedna czwarta Libijczyków posiada uniwersyteckie wykształcenie.

16. Kadafi zorganizował największy na świecie projekt irygacji – Great Manmade River (Wielka Ludzką Ręką Uczynioną Rzekę) – w celu zapewnienia dostaw wody pustynnemu krajowi.

Triumf kapitalizmu: bezrobotne narody

The Triumph of Capitalism: Jobless Nations

http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=26639

Autor: prof. John Kozy, Global Research, 18 IX 2011; tłumaczenie: Ussus

Administracja Obamy pochłonięta jest wdrażaniem podstawowych zasad wspierania biznesu, aby wydobyć amerykańską ekonomię z obecnej recesji. Jednak podstawowe zasady wsparcia gospodarki bazują na przekonaniu, że jeśli rząd obniży podatki bogatym, to zainwestują oni swoje oszczędności w nowe fabryki, następnie nowo zatrudnieni zmniejszą bezrobocie, a większony obrót zwiększy wpływy podatkowe. Nie ma jednak możliwości, aby się upewnić, że bogaci zainwestują teraz swoje zasoby w produktywne przedsięwzięcia, szczególnie w USA.

Cała ta teoria opiera się tylko na pop – psychologicznym wierzeniu, że jeśli dasz pieniądze osobie, to on / ona zainwestuje je w efektywny sposób. Nic jednak nie zmusza bogatych ludzi do tego i wcale nie muszą tego robić. Co gorsza – nigdy tak naprawdę nie postępowali odkąd podstawową funkcją biznesu jest akumulowanie kapitału a nie tworzenie miejsc pracy. Natomiast pozyskiwanie wsparcia od rządu jest tylko kolejnym sposobem na zarobek. Dawanie pieniędzy biznesowi nie zakończy ani recesji ani depresji. W rzeczywistości najprawdopodobniej przedłuży je, ponieważ biznes nie utworzy miejsc pracy dopóki nie będzie pewny, że te przyniosą mu zyski.

Podczas gorączki złota w Kalifornii, kupcy przybywali do obozów tylko po odkryciu w nich złota i opuszczali je, gdy żyła została wyczerpana. Nie używali kapitału pozyskanego od kopaczy do uruchamiania produktywnych interesów, by zapewnić bezrobotnym już poszukiwaczom złota miejsca pracy. W kapitalistycznej ekonomii kapitału nie gromadzi się po to aby go wydać, ale w celu akumulowania go. Biznes nie istnieje po to, by tworzyć miejsca pracy. Miejsca pracy są tworzone przez biznes tylko wtedy, gdy jest to zgodne z jego interesami.

O tym jak to rabin został duchownym

Wskutek działania totalitarnego przekazu medialnego i takiejże edukacji przedszkolno – uniwersyteckiej, w wielu głowach powstało przekonanie jakoby żydowski rabin był „osobą duchowną”, kimś w rodzaju żydowskiego kapłana, kimś takim jak zakonnik, w ostateczności teolog u chrześcijan. Jest to błędne mniemanie, specjalnie podtrzymywane przez różne czynniki wpływu, wywołujące przekonanie jakoby judaizm był religią podobną chrześcijańskiej. Dzięki tym różnym szarlatańskim sztuczkom przeróżne samozwańcze sanhedryny uzyskują poparcie, powiększają swój autorytet, słowem – rozpychają się łokciami i kolanami wśród chrześcijańskich społeczeństw modelując je według własnych pomysłów.

Od wyjścia z Egiptu do zburzenia świątyni

Kasta kapłańska powstała u żydów po wyjściu z Egiptu. Pierwszym kapłanem był Aron, brat Mojżesza. Następnymi jego potomkowie. W judaizmie kapłaństwo było dziedziczne. Tylko aronidzi – potomkowie Arona zostawali kapłanami. Kapłanem zostawało się już w momencie narodzin. Nic więc dziwnego, że zdarzali się kapłani, którzy nie umieli czytać po hebrajsku. Kapłani zajmowali się składaniem ofiar i prowadzeniem modłów w świątyni.

Mała uwaga co do składania ofiar. W historii można wyróżnić kilka etapów dotyczących składania ofiar. Nierzadko pierwsze ofiary były składane z ludzi. Następnym etapem było składanie krwawych ofiar ze zwierząt, potem już tylko symbolicznych z kwiatów i owoców. Żydzi zatrzymali się na etapie składanie krwawych ofiar ze zwierząt. Aby zbytnio nie epatować tym oraz by krew ofiarna nie lała się byle gdzie (to tylko jeden z kilku czynników wpływu), ofiary można było składać tylko w świątyni w Jerozolimie. W pierwszym wieku przed Chrystusem składanie krwawych ofiar ze zwierząt na sposób żydowski, uchodziło w świecie śródziemnomorskim za objaw barbarzyństwa. Toteż Rzymian napawała obrzydzeniem jerozolimska świątynia po której nierzadko trzeba było brodzić po kostki we krwi. Uważali ją za coś okropnego, za wielką jatkę, za coś co pod ich panowaniem nie może istnieć. Był to jeden z powodów dla jakich ją zburzyli.

Mając to na uwadze uczonym w piśmie (rabinom, którzy istnieli w judaizmie już od dawna) wcale specjalnie nie zależało na odbudowie świątyni. Nie trudno się domyślić dlaczego.

Po zburzeniu świątyni ustały ofiary bowiem zabrakło miejsca w którym można było je składać. Toteż kapłaństwo uległo zawieszeniu (jednak może być w każdej chwili przywrócone, gdyby świątynia została odbudowana). Kapłani zniknęli. Ich potomkowie (tak jak i potomkowie lewitów) mogą spełniać funkcje honorowe w synagogach. Lecz jeśli w danej gminie żydowskiej nie ma takiego potomka (kohena) to dla żydów nie stanowi to żadnego problemu.

Demagogia i islamofobia Anti-Defamation League (Ligi Przeciw Zniesławieniu)

Anti-Defamation League Demagoguery and Islamophobia

http://sjlendman.blogspot.com/2010/10/anti-defamation-league-demagoguery-and.html

Autor: Steve Lendman, 26 X 2010 r., tłumaczenie: Ussus

Założona przez B’nai B’rith w 1913 r. wyraża misję „powstrzymania zniesławiania żydów oraz zapewnienia sprawiedliwego dla wszystkich traktowania” nazywa samą siebie „najważniejszą państwową agencją praw obywatela/człowieka zwalczającą antysemityzm i wszelkie formy fanatyzmu…”

Faktycznie dyrektor Abraham Foxman używa nielogicznej, bezpodstawnej antysemickiej histerii jako przykrywki do ochrony żydowskiej supremacji i praw Izraela nad Arabami, włączając okupację oraz siłowo wprowadzany aparthaid.

Jedna z 52 syjonistycznych organizacji, należących do Conference of Presidents of Major American Jewish Organization, ADL rozsiewa proizraelską propagandę oraz prowadzi oszczercze kompanie przeciw krytykom Izraela pod przykrywką walki z antysemityzmem i praw człowieka. W sumie jest to długa i niepokojąca historia.

Pod koniec lat 30. i w następnej dekadzie szpiegowała podejrzanych o sympatie do komunizmu, współpracując z House Un-American Activities Committee, późniejszym House Committee on Internal Security aż do abolicji 1975 r., gdy jego funkcje przejął House Judicary Committee.

Później w latach 80. zaangażowała się w prywatne szpiegowanie. San Francisco Chronicle donosi, że w kwietniu 1983 r. policja przeszperała biura ADL, odkrywając polityczną operację szpiegowską wspieraną przez skorumpowanego oficera policji Toma Gerarda. Pracujący z Royem Bullockiem informator doniósł o zinfiltrowaniu przez ADL tysiącach amerykańskich Arabów i setkach kalifornijskich organizacji.