Rola żydów w rewolucji bolszewickiej i we wczesnych latach sowieckiego reżimu

The Jewish Role in the Bolshevik Revolution and Russia’s Early Soviet Regime: Assessing the Grim Legacy of Soviet Communism
Autor:  Mark Weber, tłumaczenie: Ussus

http://www.ihr.org/jhr/v14/v14n1p-4_Weber.html

W nocy 16 – 17 lipca 1918 r. oddział bolszewickiej tajnej policji zamordował ostatniego imperatora cara Mikołaja II, jego żonę carycę Aleksandrę, jego syna carewicza Aleksego i jego cztery córki. Zostali zlikwidowani poprzez grad kul karabinowych w piwnicy, gdzie byli wcześniej więzieni, w Jekaterynburgu na Uralu. Córki zostały wykończone bagnetami (w gorsetach miały ukryte kamienie szlachetne dlatego nie zginęły od kul – uwaga tłumacza). Aby nie dopuścić do kultu zamordowanego cara, ciała zostały wywieziona na wieś i szybko zakopane w nieznanym grobie.

Początkowo władze bolszewickie głosiły, że car Romanow został zastrzelony po odkryciu spisku, którego celem było uwolnienie go. Przez pewien czas śmierć carycy i dzieci pozostawała w tajemnicy. Sowieccy historycy twierdzili przez wiele lat, że lokalni bolszewicy działali na własną rękę, a założyciel sowieckiego państwa Lenin nie miał ze zbrodnią nic wspólnego.

W 1990 r. moskiewski dramaturg i historyk Edward Radziński ogłosił wyniki swojego szczegółowego śledztwa w sprawie morderstw. Wygrzebał wspomnienia ochroniarza Lenina, Aleksego Akimowa, który opowiada jak osobiście dostarczył rozkaz Lenina do biura z telegrafem. Telegram był także podpisany przez szefa rządu Jakowa Swierdłowa. Akimow zachował oryginalną taśmę telegrafu jako dowód sekretnego rozkazu.