Wszyscy ludzie Szacha (2): partia Tudeh w przełomowym momencie historii Iranu

All The Shah’s Men (2): Tudeh Party during critical time in Iran’s history

http://www.iranian.com/main/2010/aug/all-shahs-men-2

Autor: Sohrab Ferdows, 12 VIII 2010 r.; przekład: Ussus

Nim dotkniemy sedna problemów tyczących się czasów po drugiej wojnie światowej a przed wybuchem islamskiej rewolucji w Iranie w 1979 r., musimy zerknąć na jeden z najbardziej niezwykłych, wspaniałych dokumentów, który rzuca światło na wiele wielce zagadkowych wydarzeń z historii naszego narodu w czasach najnowszych. Dokument ten nazywa się „Masoneria w Iranie” autorstwa Esmaila Raeen’a; autorowi odebrano życie – ponad dwadzieścia lat temu – tak jak to przewidywał, gdy rozpoczynał swoją pracę. Raeen przeprowadził dogłębne badania i zebrał wiele oryginalnych dokumentów odnoszących się do masońskiego zaangażowania w sprawy naszego kraju. Wielokrotnie podczas prowadzenia badań był zastraszany. Został raz nawet  uwięziony wskutek fałszywych oskarżeń ze strony wolnomularstwa, które zinfiltrowało każdą organizację w kraju; jednak po pewnym czasie inni masoni uwolnili go z więzienia! Twierdził, że wyszło mu to na dobre, bo dzięki temu zebrał wiele informacji i dokumentów potwierdzających jego podejrzenia wobec złych intencji oraz działań masonerii wobec naszego narodu. Raeen spotkał się z wieloma irańskimi masonami; niektórzy z nich otwarcie przyznawali się do przynależności do masonerii i byli z tego dumni! Według Raeen’a, wśród irańskich masonów znajdują się ludzie uczciwi, solidni, będący patriotami. Są jednak także wśród nich ludzie źli, chciwi, myślący tylko o władzy i pieniądzach oraz o służbie swoim obcym mistrzom. Uważa, że wielu Irańczyków wstąpiło do masonerii z prawdopodobnie dobrych i szczerych intencji. Zostali jednak zwiedzeni hasłami wolności, braterstwa, równości do tego bractwa, jednak następnie poczuli się zawiedzeni, schwytani w pułapkę przez zdrajców i obcych. Dr Mohammad Mosadegh jest tego przykładem. Dołączył do Adamiyat Society, które rzekomo promowało demokrację zanim doszło do Konstytucyjnej Rewolucji [1905-1907 r. – Ussus], lecz później zaczął pracować z „majma,e ensaniyat” (humanitarnym stowarzyszeniem) kierowanym przez rodzinę Mostofi -Ashitiyani. Dokument został później wydany przez Fereyduna Adamiyat’a (syna Husseina-Qoli, założyciela Adamiyat Society); ukazuje jak dr Mossadegh składa przysięgę lojalności wobec Adamiyat Society, która według pewnych interpretacji była Konstytucyjną Rewolucją oraz na godność ludzkiego istnienia. Nie jasne jest dlaczego Adamiyat Society podejmowało takie kroki wobec swoich członków jak podpisywanie cyrografów oraz na czym polegała ich tajna działalność. Niektórzy sądzą, że przysięga lojalności nawiązuje do masońskich rytów, które Adamiyat Society kultywowało.

Według Raeen’a irańskie loże masońskie miały powiązania z innymi lożami z wielu krajów świata, włączając loże z Anglii, Francji, Niemiec, USA, Szwajcarii itd. Loże mające powiązania z masonami z Anglii i USA były popularniejsze i posiadały większe wpływy niż pozostałe. Wielu irańskich polityków, wszystkich szczebli, było członkami różnych lóż wolnomularskich. Raeen wspomina, że po drugiej wojnie światowej i po inwazji na Iran, tylko kilku irańskich premierów NIE BYŁO masonami tj.: Ali Razmara, Asadollah Alam, Ali Amini, Abdolhossin Hajhir i Fazlollah Zahedi. W swojej książce podaje także informację, że z wyjątkiem Reza Khana który kontrolował armię i prowadził politykę patriotyczno-nacjonalistyczną, wszyscy pozostali premierzy Iranu, niebędący masonami w ciągu ostatnich 150 lat, zostali albo zabici albo odsunięci od wpływów politycznych.

Na irańskich piaskach: masoneria kontra islam

The Line Drawn In The Sands of Iran: Freemasonry vs. Islam

http://www.rense.com/general38/slam.htm

Autor: Michael Edward, przekład: Ussus

Reza Pahlavi

„Jest wielu ofiarnych Irańczyków, którzy mają możliwość wspierać mnie finansowo” powiedział Reza Pahlavi 11 VI 2001 r.

Reza Pahlavi, syn byłego szacha Iranu, nieustannie pojawia się w satelitarnych programach radiowych i telewizyjnych odbieranych w Iranie, częstokroć wzywając do obywatelskiego nieposłuszeństwa wobec islamskich mułłów. Promuje przeprowadzenie amerykańsko – oenzetowskiego referendum, w którym Irańczycy mieliby zadecydować, czy Iran będzie rządzony jako monarchia konstytucyjna (którą, jak sam twierdzi, mógłby kierować jako szach), czy jako „zsekularyzowana demokracja”.

ZSEKULARYZOWANA DEMOKRACJA jest nowym terminem NWO mającym oznaczać areligijne rządy większości. Innymi słowy, jeśli dziecko szacha dojdzie do władzy – pożegnaj się z islamską republiką i jakąkolwiek inną formą islamskiej władzy w Persji i na całym Bliskim Wschodzie. To co tutaj obserwujemy to ściśle wykalkulowane, sfinansowane obalenie religijnych rządów islamu na Bliskim Wschodzie, z jego nowożytnego matecznika. Po prostu to co zarządził Izrael.

Jego londyńskie oświadczenie z 10 III 2001 r.: „Islam, jako ideologiczna forma rządów, nie może istnieć” jest nie do przyjęcia dla jakiegokolwiek przywódcy muzułmańskiego: „Jako muzułmanie i ludzie religijni, wyznajemy islam i respektujemy islamski kościół, ale kościół powinien być oddzielony od państwa.

Jego powinnością winno być duchowe przewodnictwo, podczas gdy sprawy związane z rządzeniem winny być świeckiej natury.” Jeśli dobrze pamiętam, jest to to, co nazywane jest ŚWIECKIM HUMANIZMEM, bezbożnym, antyreligijnym, ateistycznym terminem ukutym w latach 80. XX w. To stare znane „Ja pierwszy, reszta niech się piepszy” [w oryginale gra słów: „Me First, to hell with everyone else” – ja pierwszy, do diabła z innymi – Ussus].

Podczas gdy liberalna interpretacja religii może ocalić islam od wyginięcia, na rozkaz „świeckiej demokracji” Pahlavi’ego islam jednak zostanie wyrzucony z Iranu. W oczach jego zwolenników idealnym człowiekiem do tej antyreligijnej wojny w Iranie jest właśnie spadkobierca monarchii konstytucyjnej sprzed 1979 r., czyli Reza Pahlavi.

„W rezultacie 11 IX nonsensowna islamska republika Iranu skończy się. Taka szansa szybko się pojawi. Jest to kwestia następnych kilku lat. Kluczem jest zorganizowana opozycja wewnątrz Iranu. Ważną kwestią będzie wsparcie jej nowoczesnym sprzętem oraz finansowanie jej” – powiedział Reza Pahlavi 25 III 2002 r. Wielka gra rozpoczęła się w dokładnie zaplanowanym czasie 11 IX. Polityczne i finansowe wsparcie miało wyznaczony plan działań – cele zostały osiągnięte na początku 2004 r. Satelity i mnóstwo pieniędzy – wszystko jest już na miejscu.

Więc któż wspiera tą nową świecką demokrację na Bliskim Wschodzie? Siatki CIA, Mossad i MI 6 robią kolejny 28 mordad (zamach stanu w Iranie). Islam zawadza NWO w politycznym i ekonomicznym kontrolowaniu Bliskiego Wschodu, a Iran jest jego solidną klamrą. Obietnice padały od lat 70. XX w., wielki plan wchodzi w życie po 22 latach przerwy. Nie jest tajemnicą, że szef CIA William Casey, w 1980 r., otwarcie zaoferował wsparcie agencji w instalacji Pahlavi’ego. Ta kampania jest właśnie prowadzona wewnątrz Iranu. Nie jest przypadkiem także to, że Reza Pahlavi spotykał się wielokrotnie z oficjelami izraelskimi od czasu 11 IX.

Przedwczesne dojrzewanie dziewczynek – BPA i inne chemikalia

Thanks to BPA and other chemicals the new age of puberty for girls is 10

http://www.naturalnews.com/035504_BPA_puberty_chemicals.html

Autor: Tony Isaacs, Natural News, 9 IV 2012r.; przekład: Ussus

(Natural News) Dziewczynki już w wieku siedmiu lat zaczynają dojrzewać w sposób w jaki ich matki rozwijały się, gdy miały co najmniej lat dziesięć – rosną im piersi, zmianom podlegają inne części ciała. Głównym tego sprawcą jest bisfenol A, lepiej znany jako po prostu BPA.

BPA jest bezbarwnym, trwałym, chemicznym związkiem złożonym z dwóch grup fenoli; ma szerokie zastosowanie przy produkcji tworzyw sztucznych, plastików. Przy długim przechowywaniu w wysokich temperaturach, BPA wycieka. Gdy BPA przeniknie do ludzkiego ciała udaje estrogen i może wtedy zaburzyć delikatną równowagę hormonalną rozwijającego się dziecka.

Zbyt lukratywny by szkodził?

BPA jest dziś stosowany przy produkcji ogromnej większości wszelkiego rodzaju tworzyw sztucznych. Znajduje się w większości plastikowych pudełek i toreb, a nawet w pieniężnych rachunkach i w papierze toaletowym. Większość butelkowanej wody, która często poddawana jest wysokim temperaturom, zawiera wysoką zawartość BPA. Także do produkcji puszek używany jest ten związek. Żywność przeznaczona do przygotowania w mikrofalówce jest przechowywana często w pojemnikach zawierających BPA i jest szczególnie narażona na wyciek tejże substancji.

Jak już w kwietniu 2010 r. donosił serwis Natural News – przeciętny wiek w którym dziewczynki zaczynają dojrzewać wynosi obecnie około dziesięć lat. Nota bene, wiek temu dziewczynki wchodziły w wiek dojrzewania sześć lat później. Wczesny początek dojrzewania u dziewczyn może przyczynić się do wielu problemów w późniejszym wieku np. zaburzeń hormonalnych, zwiększonego ryzyka zachorowania na raka piersi. Badania wykazały, że ryzyko zachorowania na raka piersi maleje o 7 % na każdy rok opóźnienia początku dojrzewania.

Serwis Natural News także donosił w 2010 r., że Kanada była pierwszym krajem, który uznał bisfenol A (BPA) za substancję toksyczną zagrażającą ludzkiemu zdrowiu i środowisku naturalnemu. Jednakże roczna sprzedaż BPA szacowana jest na 8 mld $ i, jak to już wielokrotnie historia nam pokazała, jest mało prawdopodobne, aby Stany Zjednoczone podjęły jakąkolwiek akcję przeciwko tak wielkim pieniądzom. Ot, właśnie tydzień temu Natural News zawiadomił, że FDA (Federalna Agencja Leków) oświadczyła, iż nie zakaże stosowania BPA z powodu braku dowodów na szkodliwość tego związku.

„Skąd Ty jesteś?” – procesy Jezusa Chrystusa

Opracowano na podstawie M. Jońca „Głośne rzymskie procesy karne”, Wrocław 2009.

Kadr z filmu "Pasja", reż. Mel Gibson

Historia znana nam wszystkim. Corocznie odczytywana, z podziałem na role, w kościołach w Niedzielę Palmową i w Wielki Piątek. Ewangelie są bez cienia wątpliwości źródłami historycznymi, jednak opierając się jedynie na nich, nie dojrzymy wszystkich prawnych zawiłości tych przewodów sądowych oraz innych znaczących okoliczności.

Palestyna przełomu wieków

Judea została wcielona do państwa rzymskiego w 6 r. po narodzeniu Chrystusa. Rządził nią prokurator podległy legatowi Syrii. Rzymianie nie ingerowali przesadnie w wewnętrzne sprawy podbitych ludów. Najistotniejsze było zachowanie spokoju, płacenie podatków i dostarczanie rekruta. Żydzi posiadali szczególne przywileje. Juliusz Cezar za pomoc w wojnie domowej zwolnił ich z pewnych danin oraz z obowiązku dostarczania rekruta. Oktawian August potwierdził przywileje.

Tolerowano istnienie Sanhedrynu (żydowskiej rady starszych). Sanhedryn cieszył się wśród Żydów bardzo wysokim autorytetem mimo że nie posiadał władzy politycznej. Jednak najwyższy kapłan (otrzymujący swoją posadę z łaski Rzymian) nieoficjalnie był zwierzchnikiem narodu żydowskiego odpowiedzialnym za zachowanie spokoju w prowincji. Żydzi jako jedyni mieszkańcy imperium byli zwolnieni z oficjalnego religijnego kultu państwowego. Sanhedryn mógł skazać na śmierć każdego cudzoziemca, nawet Rzymianina, który przekroczył próg świątyni przeznaczony tylko dla Żydów. Oczywiście te wszystkie bardzo duże przywileje nie robiły na Żydach najmniejszego wrażenia – nienawidzili Rzymian ze wszystkich sił. W 6 r. powstaje ruch zelotów mający na celu wypędzenie Rzymian. W tym roku dochodzi do niemalże paraliżu całej prowincji.

Żydzi oczekiwali przyjścia mesjasza. Nawet Apostołowie oczekiwali, że Nauczyciel założy jakieś ziemskie królestwo, przepędzi Rzymian i wywalczy dla Żydów ziemską potęgę. Pojawiali się więc różni szarlatani podający się za mesjaszy. W 36 r. Poncjusz Piłat rozkazał wojsku rozpędzić pielgrzymkę, której przewodził pewien Samarytanin (pielgrzymi chcieli wykopać jakieś naczynia zakopane niby przez Mojżesza); wielu Żydów zginęło. W piątym rozdziale Dziejów Apostolskich czytamy, że prokurator Kupidas Fadus (następca Poncjusza Piłata) podobnie zareagował na pochód zorganizowany przez niejakiego Teudasa. Gdy Teudas prowadził swoich zwolenników nad Jordan (wody rzeki miały się rozstąpić, a pielgrzymi przejść na drugą stronę suchą nogą), rzymska jazda zmasakrowała uczestników pochodu (Dz. 5.36). Podobnych, bezlitośnie tępionych przez władzę rzymską, wystąpień było więcej. Judea była więc przysłowiową beczką prochu na której siedział prokurator wraz z arcykapłanem.